Avontuur!

Uit een wachthuisje komt een bewaker. Hij vraagt naar onze naam en wat we komen doen. We mogen doorrijden. Hij loopt ons voor naar het zware hek en maakt het open. Er ligt een grindweg voor ons die tussen de bush bush doorloopt. We rijden de weg op. Om de 100 meter staat een bordje met welke dieren we hier kunnen tegenkomen: olifanten, leeuwen, buffels, cheeta's. Voor mijn gevoel kunnen ze ook echt zo de weg oversteken en dan zullen we op de rem moeten, want het is donker en we zien niets. Na ongeveer 5 minuten zien we een nederzetting. Karst wil ons bij het 'Delivery' punt, oftewel afgifte goederen afzetten maar dat lijkt toch niet helemaal goed. Dan maar door naar de parkeerplaats. Het voelt alsof het midden in de nacht is terwijl het in werkelijkheid nog maar rond half 8 is. We parkeren de auto. Ik loop naar de receptie terwijl de rest (angstvallig?) in de auto blijft zitten. We checken in. Straks zal er iemand komen om ons het huisje te wijzen en de bagage mee te nemen. Al snel zien we lampen opdoemen in de duisternis. Daar komt een golfkarretje aan met een grote kar erachter. De chauffeur begroet ons vriendelijk en laad onze koffers in de kar. We nemen zelf plaats in het golfkarretje en daar gaan we! Hoe die man iets kan zien in het donker is mij een raadsel, maar hij rijdt in ieder geval vol gas over het terrein. We moeten ons goed vasthouden anders zouden we letterlijk uit het karretje vliegen. We komen aan bij de eerste tent die voor ons is. En een tent is dan niet een kleine, maar zo'n groot glamping achtig model. De man pakt onze koffer op alsof het niets is en sjouwt hem naar boven. We krijgen een kort rondleidinkje en weg is hij. Gisela en ik blijven achter in de tent.

Eerst volgt er een insecten inspectieronde met een zaklamp. Niets te zien, pfiew. De tent is dan ook echt kraakschoon. Er staat een mooi bed in, kaptafel, stoelen en een compleet ingerichte badkamer. Voor de douche moet je even een deurtje open doen, die is namelijk buiten, omringt door een muurtje van dunne boomstammetjes. Heerlijk avontuurlijk! De tent heeft flappen die open kunnen waardoor je uitzicht hebt over het park. Dat proberen we morgen wel, er is nu toch niets te zien. Ons bed is vanuit zichzelf al warm, een elektrische deken. Aan werkelijk alles is gedacht. Dan komt de grote uitdaging, namelijk slapen! We horen echt van allerlei geluiden om ons heen. Van hoog gekwetter van vogels tot laag gebrom. Helemaal relaxt liggen we niet. Er liggen oordopjes naast het bed, ook daar is aan gedacht, maar we proberen het eerst zonder. We vallen uiteindelijk toch in slaap.

We schrikken 's morgens wakker van weer een laag gebrom. Meteen zijn we er allebei weer. Wat was dat? Het is rond 6 uur. Ik doe 2 van de flappen van de tent open en kruip weer in bed. Niets te zien. Dan maar wakker worden met vanuit je bed uitzicht op de zonsopgang. Als het koud de elektrische deken weer aan. Je zou nooit weer je bed uitkomen😄 Vandaag is het Koningsdag. Toch een beetje Koningsgezind gaan we daarom uiteindelijk het park op. Eerst ontbijt. Het is heerlijk weer. We nemen plaats op het terras wat op een hoog vlonder ligt boven het water. En daar is dat gebrom weer! Eindelijk weten we waar het vandaan komt, 3 nijlpaarden liggen onder/naast ons in het water. Wat een vreemd geluid maken die dingen zeg! Nooit geweten. Na een tijdje zien we ook een aantal olifanten lopen. Tjonge, wel genieten dit hoor.

Tijdens het eten is het ook altijd tijd voor de malaria pillen. Elke ochtend eentje. Een aantal van ons merken in ieder geval wat van de bijwerkingen. Ma heeft de vreemdste dromen die ik maar niet zal benoemen, Gisela slaapt slecht en ik kan werkelijk overal slapen. Al zittend op het vliegveld, maar ook op het bankje voor oom Samie se winkel, met naast mij de pop die oom Samie moet voorstellen. Ik werd trouwens al snel wakker gefloten door een donkere man die voor parkeerwachter speelde. Hij had de grootste schik. Terug naar het ontbijt. We moeten goed oppassen met wat we zeggen. Het kraakt hier van de Nederlanders. Sommige komen we meerdere keren tegen omdat ze dezelfde kant opreizen als ons. Soms vullen we in dat het Nederlanders zijn maar is dat toch niet zo. Maar goed, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.

Vanmorgen staat er iets super gaafs op het programma. Dat woord gebruik ik eigenlijk nooit, alleen als ik tegen leerlingen praat ofzo en ik iets wil zeggen over het trainingspak wat ze aanhebben, omdat zij het heel mooi vinden maar ik niet perse. Dan gebruik ik het woord 'gaaf' zeg maar. Maar goed, deze keer gaaf omdat het ook echt zo is😁 We gaan olifanten voeren! Even het verhaaltje achter de olifanten. Ze zijn door de eigenaren soort van geadopteerd. De dieren hebben nooit in het wild geleefd want ze waren als baby gevangen genomen voor hun invoren slagtanden. Na de bevrijding zijn ze opgenomen op dit 'park' en leven ze hier sindsdien al jaren. Ze kunnen zich niet redden in het wild omdat ze dat nooit hebben geleerd. Ze worden dagelijks bijgevoerd en komen 's avonds ook weer terug naar hun onderkomen om te slapen. Het grootste deel van de dag lopen ze vrij rond. En wij mogen vandaag dus meehelpen met het voeren! Er rijd weer een golfkarretje voor. We zijn met een groepje. Een aantal nemen plaats op het karretje. De rest loopt erachteraan. We komen aan bij de olifanten. Iedereen blijft een beetje schuchter op afstand staan want ze zijn toch wel heel groot en imponerend! Na een korte uitleg trek ik als eerste de stoute schoenen aan en loop ik op het dier af met wortels en appels in mijn hand. Eerst de appel. Hij pakt hem met zijn slurf van mijn hand af en stopt hem zelf in de mond. De slurf is nogal nat en laat meteen lekkere vieze vegen achter, maar dat hindert niet. Vervolgens mag ik mijn hand in zijn bek steken om hem te voeren. Uhm, serieus? Ja, serieus. Ik ga onder de slurf staan en stop mijn hand voorzichtig in zijn bek. En hap! Tanden in de hand. Nee geintje, hij slikt het ding zo in 1 keer door, je blijft alleen met een natte en nog viezere hand achter. Daarna kun je je ook nog aanmelden voor een knuffel. Als je voor de olifant gaat staan moet het goed komen. Nou daar ga ik dan... Die grote slurf om mij heen. Het voelt alsof ik platgedrukt wordt. Even heb ik een 'Dik Trom momentje'. Vroeger hadden wij namelijk een stripboek van Dik Trom. Voor de kenners: lichtgroen met een groot plaatje van Dik Trom voorop. (Binnen in het stripboek af en toe doorgestreepte woorden als er iets stond wat niet door de keuring kon). Maar goed, het circus kwam langs bij Dik Trom, inclusief olifanten. Eén van die olifanten deed zijn slurf om Dik heen en tilde hem zo op zijn rug. Ik zie het plaatje nog zo voor me. Zo voelde ik me dus. Ik had dikke schik, dat wel. Zijn rug op ging ik gekukkig niet, dat zou wat zijn geweest. Het gewicht van die slurf is trouwens geen grapje. Ik snap meteen hoe ze daarmee bomen om kunnen gooien. Na mijn ervaring zijn de anderen aan de beurt. Tot slot nog even een groepsfoto waarbij we door 3 olifanten worden omhelst. Wat een mooie ervaring! Als we terug lopen zeggen we tegen elkaar: dit is iets wat je waarschijnlijk maar 1x in je leven meemaakt. Echt erg leuk om gedaan te hebben.

Na de olifanten ervaring gaan we van het park af om even in het stadje Oudtshoorn en omgeving te kijken. Het is vandaag, net zoals in Nederland, een nationale vrije dag. Dus veel mensen op straat. Ik voel me er meteen al niet helemaal goed bij. Misschien ken je het wel: zo'n onderbuikgevoel waar je onrustig van wordt. Van verveling krijg je namelijk ellende en we lopen zo ongeveer als enige blanken rond in het stadje. Echt leuke winkeltjes zijn er ook niet en het idee van eten in Oudtshoorn slaan we ook over omdat we er ons toch niet helemaal thuis voelen. Het enige leuke wat we zien is een groep dames, die die steeds groter wordt, en die samen midden op het grasveld plumeaus verkopen. Een prachtig kleurrijk geheel!

We vervolgen onze route om naar een waterval in de bergen te kijken. De waterval heet: Rust en Vrede. De weg ernaar toe is echter alles behalve rust en vrede. We moeten een half uur over een grindweg met behoorlijke gaten. Ik ben vooral bang voor een lekke band, want hoewel Karst zegt dat hij hem kan verwisselen weet ik toch zeker dat hij dat nog nooit heeft gedaan, dus dat we dan een probleempje hebben. Daarnaast lopen er her en der weer apen rond. Je weet nog wel, die wilde apen die niet altijd zo vriendelijk zijn. Uiteindelijk komen we gelukkig heelhuids aan. Het is nog een stukje lopen naar de waterval, maar zeker de moeite waard. En de waterval zelf doet zijn naam eer aan. De omgeving is inderdaad rustig en vredig. Dan nog weer het hele stuk terug over het grind. Ik hou er stiekem wel een beetje van hoor, lekker avontuurlijk. Die mening is niet iedereen toegedaan trouwens😄

Bij terugkomst even koffiedrinken bij de tent. Helaas ontbreken de oranje tompouchen, maar we zijn niet in de positie om te klagen over zoiets. Tijdens het koffiedrinken op die mini veranda komen er nieuwsgierig wat 'antelope achtige' dieren kijken naar wat we aan het doen zijn. Ze staat op nog geen 2 meter afstand. Prachtig! We besluiten de dag met een diner in het restaurant en maken ons daarna weer op voor de nacht. Die oordoppen waren bij nader inzien toch geen overbodige luxe, dus deze nacht doen de meeste ze wel in. Tjonge, wat maken die dieren buiten een leven met elkaar. Een prachtige ervaring zijn we in ieder geval rijker. We hebben heerlijk genoten. Een aanrader hoor! Want ja, na al deze verhalen verwachten we toch wel een beetje dat een aantal van jullie dit ook mee willen maken😉