Weer een nieuw stukje Zuid-Afrika!

We worden deze morgen uitgerust wakker. Jazeker, uitgerust! Alle dreigingen en nare verhalen zijn namelijk de wereld uit geholpen gisteren dus dat geeft behoorlijk wat rust. We beginnen met de luiemotte vanmorgen. Zelfs hier kunnen we mooi meegenieten via de lifestream op Breman.net. Normaal gesproken sla ik ook weleens een jaartje over met kijken, maar als familie meedoet gaan we er natuurlijk even voor zitten. Het zou toch mooi zijn als ze een prijs winnen. Oh nee dat doen ze niet meer, toch zonde.

Na een verlaat ontbijt, omdat de handwas nog even moest worden gedaan (wasmachines zijn we nog nauwelijks tegengekomen maar we hebben genoeg mee om de tijd te overbruggen gelukkig) vertrekken we richting het Golden Gate National Park. Bij de uitrit van ons verblijf zit bij een wildrooster een verkoper. Zelfs hier in the middle of nowhere verkopen ze dingen. Hij heeft een giraf vast. Ma is meteen weer verkocht en wil terug. Dat kan helaas niet op deze weg. We moeten dus door. Maar niet getreurd, al snel zien we bij het volgende wildrooster of bruggetje eenzelfde verkoper. Op elk punt waar je snelheid moet minderen staat iemand. Ja hoor, toch maar stoppen. Eerst een giraf. Kopen. Dan laat hij een olifant zien, ja hoor ook die kopen. Een klein beetje afdingen (een klein beetje maar) en de man bedankt ons weer voor de steun. Ma voelt zich er in ieder geval goed bij. 'Hebben we toch die mensen weer geholpen', zo zegt ze. Ongeveer 100 meter verder staat er weer eentje. 'Oh en ah' hoor ik weer naast me. Even daarna kinderen met weer nieuwe dieren. 'Ah, moeten we toch nog even stoppen?' We zijn het, op 1 na, unaniem eens dat we het niet doen. Zo gaat dat dus hier. Het is maar goed dat ik de gang erin houd anders was het hele stalletje leeg gekocht. Ma klaagt ondertussen dat ze geen rode cent meer heeft en dat we bij het volgende dorpje moeten pinnen. Misschien niet, misschien moeten we het maar even zo laten😜

We verdwalen vervolgens even omdat Google maps ons over een weg wil leiden die niet bestaat. Karst maakt meteen even een melding bij Google zodat het aangepast kan worden. Onze wereldverbeteraar.

Even terug naar de omgeving. Misschien wordt deze blog een beetje eentonig voor jullie, maar dat is de omgeving hier absoluut niet. Het uitzicht is weer ontzettend mooi en weer zien we een ander natuurbeeld dan wat we tot nu toe hebben gezien. We rijden door bergachtig gebied met her en der een koeienherder. Ik heb geen idee of dit een officiële term is, maar hier bestaat het in ieder geval. Het is een groep koeien met 1 persoon erbij die de wacht over ze houdt en die met ze meeloopt. Misschien bestaat er hier gevaar voor diefstal en is dat de reden dat er ten allen tijde iemand bijstaat. Ik vul dit in, maar het lijkt me ook best aannemelijk. Op een kruispunt probeert een man ons tot 2x toe een zweep aan te smeren. Ja meneer, daar kunnen wij helemaal niets mee. Dat lijkt me meer iets voor de locals.

Onderweg merken we dat de klachten over wegen in Afrika in dit stukje wel gegrond zijn, want wat een gaten weer. We passeren zelfs een stuk waarbij onze kant van de weg voor de helft is ingestort. Je zult er maar rijden terwijl het gebeurd! De personen die hier de weg wijzen bij werkzaamheden zijn trouwens voornamelijk vrouwen. Bord in de hand. Op de ene kant staat 'stop' en op de andere kant 'go'. Door het bord steeds om en om te draaien besturen ze het verkeer. Mooi systeem.

Er worden weer veelvuldig foto's geklikt achter en naast mij terwijl ik probeer om alle gaten in de weg te vermijden. Onze eerste formele stop (ondertussen hebben we er al een aantal opzitten voor foto's) is bij een Cultural Village van Basotho inwoners. Oorspronkelijke inwoners van dit land. We komen aan en melden ons bij de balie. Er is een tour en die begint nu. Oké, prima. We krijgen ongeveer een uur uitleg over hoe de oorspronkelijke bewoners van dit land leefden. We kunnen de huisjes bewonderen, maken kennis met een opperhoofd en een medicijnman. Karst ondergaat zelfs deels het ritueel van de medicijnman. Ikzelf laat mij in een ouderwets kostuum steken. Het is erg bijzonder om te zien hoe deze mensen leefden en dat nog steeds doen. Al snel komt ook weer de komst van de Nederlanders in 1600 ter sprake. Ik weet niet wat het is, maar elke keer schaam ik me een beetje als de negatieve dingen van de invasie van de Nederlanders worden benoemd. Oorlogen, verdreven mensen en ingepikt land. De oorspronkelijke bewoners hebben het grootste deel van het land moeten inleveren. Alleen de provincie vrijstaat en Lesotho, een onafhankelijke staat in Zuid-Afrika is nog over. Ik vraag de gids hoe ze aankijken tegen de komst van de Nederlanders. Hij heeft geen direct antwoord. Hij zegt dat ik zelf mag beslissen. Politiek correct van hem. Wat de Nederlanders wel hebben meegebracht is ontwikkeling en vooruitgang voor de bewoners. De Nederlandse invloeden zijn goed terug te zien in de bouw van hun 'huizen' door de jaren heen. Van kleine raampjes tot delftsblauwe kannen, het is is op veel punten te zien. Na de rondleiding vervolgen we onze weg naar een vogeluitkijkpunt. We parkeren onze auto en eten onze broodjes op. Ineens zie ik in de verte wat gestreepte dieren lopen. Zowaar, een kudde zebra's! Het zijn er zelfs 12 stuks. Prachtig, al is het op afstand. Om de zebra's heen lopen ontzettend veel springbokken. Blijkbaar kunnen deze dieren goed samenleven. Bij het vogeluitkijkpunt zien we een paar karkassen liggen. Ook dat is de natuur.

Onderweg komen we ook nog een hele verzameling apen tegen. Ze lopen vrij rond maar er staat net een groot hek voor. Dat is een beetje jammer. Van groot tot klein, het zijn er in ieder geval genoeg! Zelfs een klein baby aapje die aan de buik van zijn moeder hangt. En oké, nog wat meer wild, een tijdje later zien we 3 struisvogels lopen. En dat allemaal vrij in de natuur. Het is... (ik zoek even snel een synoniem voor prachtig op want dat woord heb ik al zo vaak gebruikt) schitterend! Laat ik maar een keer voor dat woord kiezen😁 Als we de auto keren om hetzelfde stuk weer terug te rijden zien we dat we zojuist de Malotie route hebben gereden. Haha dat is wel toepasselijk met al die gaten in de weg.

Op de terugweg gaan we nog even van de weg af om te kijken bij een uitkijkpunt. Wat een goede keuze was dat! Ineens staat er pal naast de weg weer een kudde zebra's! En dit keer echt dichtbij. We stappen op de terugweg zelfs even uit de auto om onszelf bij de foto op te zetten zodat te zien is hoe dichtbij de zebra's zijn. Wat een mooie dieren!

Het uitzichtpunt waarnaar we op weg waren blijkt trouwens op een park te liggen. Een open hek met een wachthuisje ervoor. We zien niemand, tot het laatste moment. Dus volop op de rem. Die man komt hard lachend naar buiten. We vragen of we even het park op mogen om een foto te maken. Betalen zegt hij, 100 rand. We kijken elkaar aan. Gaan we 100 rand betalen voor een foto? Omgerekend is dat 5 euro. We twijfelen. Karst zegt tegen de man dat we de auto dan wel keren. Zo graag willen we die foto ook niet. Ineens is hij inschikkelijk en laat hij ons gratis doorrijden. Zo gaat dat hier dus. Meneer probeerde er even een slaatje uit te slaan door een paar toeristen om geld te vragen terwijl dat helemaal niet nodig was. Als hij lager had ingezet hadden we het misschien nog gedaan ook. We rijden door het hek, maar ook al snel weer terug. Als we het huisje weer passeren staat die man lachend naar ons te zwaaien. De smiecht!

We zijn vervolgens weer bijna bij ons verblijf. De leuke souvenir giraffen van de heenweg zijn alweer meerdere keren ter sprake gekomen. Karst vraagt dus maar: 'moeten we nog wat halen dan?' 'Nou ja, we moeten er langs toch?' Dat is ma's antwoord. 'Je moet nu beslissen' zegt Karst. Gisela inventariseert wat er nog bij moet komen, zodat we ditmaal effectief te werk gaan. We weten nog een beetje welke verkoper wat verkocht dus ook wanneer we moeten stoppen. We spreken meteen ook even af hoeveel we gaan afdingen. Al speculerend missen we de afslag. Karst weer in de achteruit. De verkopers die op de kruising zitten meteen in de benen, ze pakken wat dieren en beginnen ermee te zwaaien. Die denken natuurlijk dat we voor hen weer terug rijden. Nee, niet bij deze. We rijden door. Maar het plekje waar ze eerder verkochten is leeg. Oei, komen we nu nog wel wat tegen? Nee, iedereen is weg. Het busje wat naar de townships rijd komt ons net tegemoed rijden. Daar zullen de verkopers wel inzitten. Helaas voor vanmiddag. Gelukkig hebben we morgen nog😄

Als we terugkomen op het park lopen we naar ons huisje. We hebben wel een sleutel gekregen maar het slot bleek gisteren al kapot te zijn dus de deur kon niet op slot. We checken meteen door de ramen heen of alles er nog is. Ik probeer de deur te openen maar dat lukt niet. Ik hang bijna aan dat ding als hij ineens open schiet. Ik zou zo met de glazen deur en al op het gras vliegen. Maar hij is open! Binnen is alles netjes gemaakt en opgeruimd. We zien eindelijk hoe het huis er op de plaatjes,  die we voorafgaand hadden gezien, uitzag. Het blijft nogal oud, maar netjes en met daglicht is het toch al ietsje beter. Ikzelf ben allang blij dat ze de stoelen en banken niet weer hebben teruggeschoven. Anders had ik weer opnieuw kunnen beginnen met verzetten.

Laatste actie van vandaag is eten in het hoofdgebouw. We kijken tijdens het eten naar de prijsuitreiking van de luiemotte. Ja, kijk ons eens betrokken zijn😁 Het eten is echt overheerlijk en we hebben de grootste schik met onze bediende. Ze is zo aardig! Kort van stuk, echt afrikaans figuur en kroeshaar. Eén en al vriendelijkheid. Als we willen betalen met de pinpas en de code hebben ingetoetst begint mevrouw met het apparaat door het restaurant de dansen, zo de gang op. Letterlijk! Ze zingt er ook nog een deuntje bij. Als het niet zo'n grappig gezicht was geweest hadden we waarschijnlijk gedacht dat ze niet helemaal goed werd. Wat blijkt, door te zwaaien en heen en weer te huppelen met het apparaat, krijgt het apparaat verbinding en slaagt de transactie. Ook weer een beetje beleving op zijn Zuid-Afrikaans. Lang duurt het wel. Na ongeveer 5 minuten komt ze vrolijk weer aan. Wat een mooi land is het toch, met mooie cultuur en de allervriendelijkste mensen!