Bijkomen

Zaterdag kwamen we na een lange, lange rit door het donker gelukkig veilig aan op onze bestemming voor de komende dagen. Helemaal gemakkelijk ging het niet. Waar het in Port Elizabeth nog mooi weer was geweest toen we het vliegtuig instapten, stroomde het in Durban van de regen. Gelukkig kregen we al snel de auto, een Tiguan. Altijd goed. Toen begon de reis. Onderweg weer veel auto's zonder licht aan, kapot dus. Dat repareren ze hier niet. De laatste 1,5 uur ging over hele slechte wegen met veel gaten dus steeds ontwijken of vollop op de rem. Karst heeft het hele stuk gereden terwijl ik hem de oren van het hoofd praatte om hem een beetje alert te houden. Op een gegeven moment had ik niet zoveel gespreksstof meer. Ik heb dus maar de gekste onderwerpen aangekaart. Van hoe hij zijn baan nu ziet tot welke kennis hij had over de muziek die op de achtergrond speelde. Karst bleef steeds geduldig antwoord geven. Hij was dus nog wakker😁

Aangekomen in ons huisje voor de komende 3 nachten moesten we even bijkomen. Het huisje an sich was nogal oud en behoorlijk krap. Daarnaast was het bedompt en benauwd binnen. Ik kreeg er een beetje een opgesloten gevoel van dus één van de eerste dingen die ik deed was alle meubels op- of verschuiven om zo meer ruimte te creëren. En dat alles op zaterdagavond rond een uur of 11. Alles stond een halve meter van de muur af. Dat is natuurlijk iets wat niet zo kan blijven staan. Het knapte er een stuk van op, vind ik tenminste😁 Daarna was het slapen geblazen.

Ik lag rustig te slapen, met de nadruk op het woord 'lag', toen ma ineens kwam aanwandelen in de nacht. Ze stond voor onze deur te kijken en deed het licht aan. Ik dacht: wat doet die nou? De vraag kwam als snel; of wij ook getrippel hoorden. Uh nee, wat dan? Zij lag boven en hoorde het wel. Muizen. Nou, tot zover de rustige nacht dus. Het enige waar ik aan kon denken waren muizen. De gedachte dat die in ons huisje rondliepen en ik ze onverwacht zou kunnen tegenkomen stond me niet echt aan. We zijn maar weer proberen te gaan slapen. Ma met de oordoppen van buffelsdrift in. Ik met de gedachte in mijn hoofd over hoe ik een klacht zou kunnen indienen en over of we over zouden kunnen naar een andere accomodatie.

De volgende dag voelden we ons allemaal alsof we door een wringer waren gehaald. (Iets van voor mijn tijd natuurlijk, maar wat vroeger werd gebruikt om was uit te wringen.) Na een ontbijt was het tijd voor het luisteren van een kerkdienst. We hebben nog even kort overwogen om de plaatselijke dienst bij te wonen maar die was nogal enthousiast en luidruchtig, daartoe waren wij echt niet in staat vanochtend😄 De rest van de dag hebben we het rustig, zeer rustig aangedaan. Echt even bijkomen. Het enige wat we buiten de diensten om gedaan hebben is slapen en buiten zitten terwijl we van elke gast in het park probeerden de achtergrond in te schatten. We dachten zelfs een paar refo's te spotten, maar dat bleken Duitsers te zijn.

Van een aantal ingrediënten hebben we eten in elkaar geknutseld. Vandaag hadden we trouwens nog wel even een uitdaging. Gisteravond begon het al. We hebben 4 koffers met daarbij 6 behorende sloten. Sommige sloten hebben dezelfde codes, andere juist weer niet, om het de inbrekers niet al te gemakkelijk te maken. Je raad het al, code vergeten. Het is niet te geloven. De hele week al het koffertje gebruikt en nu gewoon een black-out. Ontzettend balen. Karst is gisteravond al begonnen met proberen, maar nee. De situatie werd alleen steeds een beetje lastiger want bepaalde dingen uit de koffer waren hij en ma toch echt nodig, zoals de toilettas. Dat krijg je dus met al die ingewikkelde sloten. Alle combinaties die we samen bedachtten probeerden we, helaas zonder succes. Halverwege de dag besloot Karst om alle mogelijke cijfercodes dan maar bij langs te gaan. Volgens hem 1000 stuks. Daar zat hij dan, koffertje op schoot en maar proberen. Uiteindelijk is het gelukt! De koffer is weer open. De code die er uiteindelijk uitkwam had niemand van ons kunnen bedenken. We weten ook nog steeds niet waar de code naar refereert. Blijft vreemd.

Ik zal ook nog even terugkomen op het muizen verhaal. We zitten buiten namelijk heerlijk in de zon en wat horen we daar? Getrippel. We kijken naar boven, ze zouden toch niet op het dak zitten? Ma begint zelfs over ratten met dat open riool. Maar nee, er zitten vogels op het dak! Vogels! Met daarbij een nest. Dat is dus waar het getrippel vandaan kwam. Ook dat mysterie weer opgelost. Wat was ma opgelucht! En wij ook natuurlijk.

'S avonds nemen we nog even een glaasje wijn terwijl de temperatuur in ons huisje alsmaar stijgt. We durven de ramen alleen niet open te doen in verband met ongedierte. We bespreken de dag van morgen en willen de afwas nog even doen. Ik sta op om ma te helpen, maar ik begin te zweven op mijn benen en verstap mij zelfs een keer. Ik denk dat die wijn toch niet helemaal goed is gevallen, terwijl het maar een klein glaasje was! Ik heb dit ongeveer 1x eerder gehad. Hetzelfde land. Hetzelfde drankje alleen toen bij een wijnproeverij. Misschien ligt het aan de lucht hier ofzo😄 Ma wast ondertussen af en ik droog. Al het afgedroogde zet ik weer achter haar neer, omdat ik niet weet in welke kastjes alles stond. Ma wast ondertussen maar door en gaat vervolgens weer rustig verder met het stapeltje wat ik net heb afgedroogd en achter haar heb opgestapeld. Ze begint dus weer gezellig van voren af aan! Gelukkig merk ik het al snel op. Ik denk dat het tijd is om te gaan slapen🙈