Tijd voor safari!

Het is 05.15 uur als de wekker gaat. Onze eigen wekker welteverstaan. We zijn meteen wakker. Het is safari-tijd. Laat maar komen die wilde dieren! Naast de wekker van de telefoon worden we vanmorgen als het goed is ook gewekt door een menselijke wekker. Onderdeel van de service op ons verblijf is namelijk ook een wake-upp call van de ranger die ons mee zal nemen. Hij zou om 05.30 uur langs komen, maar dat laten we ons natuurlijk niet overkomen als we in bed zitten. Vandaar dat we al aangekleed en al zijn als de ranger, iets later dan gepland, langs komt om 05.45 uur. We krijgen koffie en thee in het restaurant en stappen vervolgens rond de klok van 6 in de safari-auto. Een safari auto is niet zo'n autootje wat vroeger voor de Kruitvat in Genemuiden stond. Zo'n wit model met zwarte strepen waar je als kind in kon gaan zitten. Als je op het knopje drukte zei het wagentje: 'gooi er een muntje in dan gaan we samen op safari.' Een autootje waar ik vroeger wel eens in heb gezeten en waarbij ik mijn ogen dichtdeed en de olifanten en giraffen voorbij zag lopen. Al dromend vroeg ik me toen af of ik dat ooit zou gaan doen. Ik zie mijzelf nog zo zitten. Hoewel de auto anders is gaan we het dit keer wel echt doen! We hebben net geen privé tour, er gaat ook nog een Duits echtpaar mee. De zon komt op en kleurt rood als we de natuur in rijden. De eerste foto's zijn dan ook niet van dieren, maar van het prachtige uitzicht. Er volgen een paar uren waarin we veel dieren zien. Van prachtige vogels tot hordes antilopen. Het is prachtig. Maar wat we niet zien is het echte werk, zoals de olifant of de giraf. We hobbelen in die auto door de bush bush voor anderhalf uur zonder echte spanning. Ineens geeft die man een portie gas, zodat we met onze rug in de stoel worden gedrukt. Als dat gebeurd is er wat te zien! Dat kan niet anders. En ja hoor, er is een leeuw gespot. We komen aan bij de plek en zien heel in de verte de koning van de jungle liggen. Wat een reusachtig dier! Het is een mannetjesleeuw en nogal groot van formaat. We proberen hem zo goed en zo kwaad als het gaat te fotograferen, maar de grote van het dier blijft lastig om op de gevoelige plaat vast te leggen. Tjonge dat is nummer 1 van de big 5. Even later is het tijd voor een tussenstop. De ranger klapt de laadbak van de truck open en tovert koffie en thee tevoorschijn. We kijken uit op een rivier waar nijlpaarden lopen in de vroege morgen. Wederom erg mooi. De koffie schijnt loeiheet te zijn als ik de anderen mag geloven. Stiekem gooien ze daarom maar wat weg omdat het anders nogal lang duurt voordat we verder kunnen en we willen zeker nog meer zien. De ranger, William, heeft de gang er helaas niet in dus na 20 minuten gaan we pas weer verder. Een tijdje later komen we weer aan bij onze accomodatie en staat het ontbijtbuffet klaar. We zijn een inie mini beetje teleurgesteld. Ik geef het maar gewoon toe. We hebben nog niet superveel van de echt interessante dieren gezien. Gelukkig hebben we gisteren besloten om 2 safari's te doen. We hebben dus nog een kans. Maar ja, de natuur laat zich niet sturen.

We vertrekken een tijdje later in onze auto om de panorama route te rijden. Een route waar je een hele week over kunt doen, proppen wij in 1 dag. Een ambitieus plan, ik geef het toe. Maar we gaan het toch doen, omdat we nog maar 2 dagen hier hebben en we het wel echt willen, zullen en moeten zien. Dit betekent wel ongeveer 5 reis-uren in totaal. Inclusief stops zo'n 7 uur. Vol goede moed gaan we op pad. We moeten eerst nog zeker 20 minuten door de bush bush rijden voordat we bij de hoofdweg komen. Ik tover mijzelf daarom om tot ranger en heet iedereen in de auto welkom op de safari. Daar gaan we. En we zijn toch een potje succesvol, serieus! Aan mijn linkerhand zie ik ineens iets grijs in de struiken. En ja hoor, daar loopt een neushoorn. In de formele 'rangertaal' wijs ik de rest op het dier. Aan de rechterhand zien we een tijdje later zebra's lopen. En om de safari af te ronden ga ik tot slot op de rem om een schildpad over te laten steken. Ja hoor, we kunnen het warempel ook nog. We hebben op ons eigen houtje nog meer gezien zo ongeveer dan met de ranger zelf. Nummer 2 van de big five kan nu ook worden afgestreept! Tot dusver dus leeuw en neushoorn. Die 20 minuten tot de hoofdweg hebben ondertussen wel iets langer geduurd dus zodra we er zijn trappen we het gaspedaal in.

Na ongeveer 3 uur rijden, en al weer veel mooie uitzichten verder, komen we aan bij onze eerste stop. Al het uitzicht wat we zien probeer ik te vergelijken met natuur die ik op eerdere reizen heb gezien. Toch past niets echt helemaal bij deze natuur. Het blijft daarom extra bijzonder. Als we de auto parkeren begin ik me een beetje zorgen te maken. Ik weet namelijk naar welk uitzichtpunt ik zoek maar is dat hier wel? Karst is er van overtuigd dat het wel zo is. Ik hoop het van harte. We lopen eventjes en komen dan aan bij een geweldig mooi uitzichtpunt. Echt waar, het is schitterend! En ja, Karst had weer gelijk. We hebben gevonden waar we naar zochten. Een foto maken op een rots die niet helemaal zonder risico is hoort er dan natuurlijk bij. Verder even snel iets eten en weer door. Wat jammer dat we niet langer hebben op dit prachtige punt. De volgende stop op de route is God's Window. Het is een enorm wijds uitzicht. We doen deze stop, en de andere eigenlijk ook, op zijn Japanners. Auto parkeren, camera's mee, naar het uitzichtpunt, foto maken en weer terug. Op naar de volgende. Hoewel ik me niet helemaal kan vinden in de cultuur van de Japanners is het zeker wel effectief als je veel wilt zien in een korte tijd. De Afrikanen bij de uitzichtpunten weten trouwens precies hoe ze toeristen moeten pakken. Er staan weer massa's stalletjes met souvenirs. Ik heb alles ondertussen wel binnen, de anderen nog niet helemaal. Er wordt weer flink wat afgestruint, afgedongen en afgerekend. Ach ja, of en wanneer we hier ooit nog weer komen weten we natuurlijk niet, dus dat rechtvaardigd het😄
Deze stop was ook meteen de laatste. De lange terugreis kan weer beginnen.

Nog even wat 'onderweg dingetjes'. We zien de zoveelste pick-up vol met mensen in de achterbak rijden. Ma geeft daarop aan dat ze hier toch echt wel een gezellig leven hebben, alles gaat in groepen. We komen voor het eerst van deze reis in de file. Daar weten ze hier wel wat op. Mensen halen de file gewoon links en rechts in, waar ook maar ruimte is, tot we weer kunnen doorrijden. 'Handig' is wat zij het denk ik noemen. 'Chaos' is wat Karst het noemt. Ma noemt nog even dat ze het zo leuk vindt dat nijlpaarden pootjes hebben. Wij schieten allemaal in de lach. Had ze dan gedacht dat de dieren zich als slangen voortbewogen met hun buik over de grond? Nee, dat niet maar ze had tot gisteren alleen maar de rug en de kop gezien als 2 grote bulten die boven het water uitstaken omdat de rest onder de 'zee-spiegel' ligt. Laten we 'zee-spiegel' tot wateroppervlak ombuigen dan klopt dit verhaal weer helemaal😁 Ik probeer ondertussen de eerste letters uit een boek te lezen, zo op de één na laatste dag van deze reis. Het is niet dat ik niet van lezen houd, integendeel. Ik ben gek op lezen. Ik besteed alleen mijn meeste vrije tijd aan het noteren van feiten gedurende de dag, ter voorbereiding op het schrijven van de blog. Of ik schrijf de blog. Of ik upload de blog (inclusief foto's). Gisela zegt net dat ik nog 40 minuten heb om te lezen. Dat belooft wat! In die 40 minuten lees ik welgeteld twee regels. Een zeer succesvolle poging dus🙈

Als we eindelijk de weg af kunnen de bush bush weer in toveren deze vier musketiers zich om tot echte rangers en gaat de safari-modus weer aan. Laat ze maar weer komen die wilde dieren. Het is donker, maar bang zijn we zeker niet hoor. Grote licht aan en laat het dieren spotten maar beginnen. Gisela is ondertussen om, ze gaat straks bij de balie een aanmeldformulier vragen om een echte ranger te worden. Blijkbaar heeft er in deze reis een wonderbaarlijke genezing plaatsgevonden. Van een behoorlijke dierenfobie tot ranger. Het kan verrassend lopen!