Die einde (op z'n Zuid-Afrikaans)

Beste/lieve lezers, we zijn aangekomen bij onze laatste blog. Om met een domper (en tegelijkertijd inkoppertje) te beginnen: dit betekent helaas ook dat onze reis voorbij is. Voordat ik er formeel een einde aan brei zal ik de laatste avonturen natuurlijk nog even op papier zetten zodat dit verhaal compleet is.

Oké daar gaan we! Op het moment dat ik dit stukje schrijf zit ik op Johannesburg airport. De rest loopt nog ergens rond. Ik heb vast stoelen gereserveerd zodat we de komende 3 uur niet hoeven te staan bij de gate. Het is al een lange dag. Juist toen ik vanmiddag het gevoel had om half 3 dat het nog maar half 10 in de ochtend was, begon de zon al een beetje de zakken. Ja, de tijd gaat wel door, ook al is ons tijdsbesef soms een beetje anders dan de realiteit. De vermoeidheid is uiteindelijk wel gekomen. Ik denk dat het ergens gebeurde rond het moment van het koffers inchecken en de veiligheidscontrole. Oftewel toen het wachten in rijen begon. Die veiligheidscontrole kan trouwens niet veel soeps zijn geweest. Bij niemand, maar dan ook niemand ging het poortje piepen. Dat kan niet goed zijn. In Nederland gebeurt dat ongeveer bij 1 op de 3 mensen. Hier gebeurde het een half uur lang niet. Het zal wel.

Dat deze dag al lang duurt komt doordat vele uren geleden, om 05.15 uur welteverstaan, de wekker weer afging...

Tijd voor de laatste dag en safari nummer 2! We gaan met zijn drieën dit keer, namelijk Karst, Gisela en ik. We hebben een privé tour vandaag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk niet zulke hele grote verwachtingen heb. Gisteren was het niet helemaal top, wat vandaag brengt zullen we wel zien. We hopen alleen van ganser harte dat we een giraf zien, na al die giraffen die we hebben gekocht. Het is dan toch wel mooi als je hem ook in het echt ziet. De rest van de dieren maakt eigenlijk niet zoveel meer uit. Een neushoorn hebben we al gezien en olifanten ook al natuurlijk. We rijden de natuur in en werkelijk waar, meteen wordt onze hoop werkelijkheid. Gisela spot meteen een giraf. Het is een wat ouder en groot exemplaar. Wat een prachtdier! We zien hem nog niet in zijn volle lengte, want hij ligt te relaxen op de grond. Met zijn nek omhoog weliswaar. Die laten ze nooit zakken vertelt de ranger ons. Het heeft alles met de veiligheid te maken. We zeggen al snel tegen elkaar dat we hopen dat het dier nog in de benen gaat, zodat we hem in zijn volle glorie kunnen aanschouwen. En ja hoor, hij staat nog op ook. Misschien hebben we vandaag dan toch geluk. Na de giraf rijden we verder het terrein over. Al snel zien we olifanten uitwerpselen. En dan niet een beetje, heel veel! Waar dat ligt moeten ook de dieren zijn. En ja, ik zie er rechts eentje en ietsje verder loopt een groepje. Alles wat we trouwens spotten, met uitzondering van de vogels, wordt door onszelf als eerste gezien. De ranger is verder wel heel aardig hoor, maar het echte werk lijken wij een beetje te doen😜 Ter verdediging voor hem komt het denk ik ook doordat we wat hoger zitten dan hij😁

Na anderhalf uur is het tijd voor de, ons inmiddels bekende, pauze. Even de benen strekken. We stoppen weer op een prachtig punt met uitzicht over de rivier. De zon klimt ondertussen hoger en schijnt heerlijk op ons neer. We krijgen koffie of warme chocomelk. Hoe kun je je ochtend beter beginnen dat dit? Toch wel een cadeautje zo op de laatste dag. We drinken zo snel we kunnen met het hete drinken, zodat we ook snel weer verder kunnen. Dat werkt. Na een kwartiertje zitten we weer en gaan we verder. We komen al snel aan bij een groepje neushoorns. Die hadden we al gezien gisteren, maar nog steeds mooi. We zien verder weer genoeg antilopen. De ranger merkt op dat ze op hun hoede zijn en dat ze geluiden maken die ze alleen maken als er een roofdier in de buurt is zoals een leeuw of luipaard. Het zal toch niet? Wordt het dan toch nog spannend? We rijden, rijden en rijden. Kijken naar verse pootafdrukken en schatten in dat hij daar ergens moet zijn, maar de leeuw laat zich niet zien. Wat we wel zien is een kudde buffels! De ranger geeft aan dat de leeuw waarschijnlijk in de buurt is omdat hij de buffels meestal de hele dag achtervolgt totdat het nacht wordt. Als het dan tot een gevecht komt staat de winnaar nog niet meteen vast. De buffel is één van de sterkste dieren die er zijn en hij zou een leeuw kunnen doden. Fascinerend allemaal. De buffel maakt dat we 4 van de 5 dieren van de big 5 hebben gezien. Ik ben te tevreden! Het luipaard is sowieso lastig om te vinden en daar ging ik toch al niet vanuit. Als toegift zien we nog een paar zebra's, Baboon apen en staat de giraf nog ongeveer op dezelfde plek als in het begin. Wat een top safari. Het heeft al onze verwachtingen overtroffen!

We komen weer aan bij de lodge en bedanken William, de ranger, hartelijk voor de mooie ochtend. Vervolgens snel ik me meteen naar ma toe die niet mee was gegaan. Ik tover me nogmaals om tot ranger en laat haar in een half uurtje ongeveer alle dieren zien die wij ook hebben gezien. Ma ook weer helemaal blij! Daarna ontbijt met als uitzicht ditmaal niet alleen nijlpaarden in de rivier maar ook een krokodil. En een tijdje later komt er warempel een olifant aan sjokken die begint te drinken. Dit uitzicht is toch wel een top-afsluiter van ons verblijf hier. Eigenlijk willen we nog uren blijven zitten maar het 'inpak, verpak en overpak-ritueel' begint weer. Het is tijd om ons klaar te maken om naar Johannesburg airport te gaan. Als afsluiter maken we nog snel even een foto met de safari-auto en dan gaan we echt op pad. We hebben weer ongeveer 5 uur voor de boeg.

Na een korte pitstop en een soms wilde rit door mensen die je zowel links als rechts inhalen (nee, dit heeft niets met mijn rijstijl te maken😉) of mensen die elkaar letterlijk van de weg proberen te drukken, komen we gelukkig toch veilig aan. Een interessant feitje is trouwens nog wel dat mensen hier dus links rijden en dat inhalen gewoonlijk via rechts gaat. Sommige snelwegen hebben alleen maar 1 baan aan elke zijde, waarbij de auto's 120 rijden. Je hebt al wel snel door hoe ze het hier dan doen. Bij elke weg is namelijk wel een vluchtstrook. Als je dus merkt dat iemand je wil inhalen ga je op de vluchtstrook rijden en laat je zo de ander passeren. Als bedankje wordt er even geknippert met de alarmlichten en weer door. Super systeem. Dat kunnen we in Nederland ook wel inzetten. Dan moeten alleen die vluchtstroken nog even worden aangelegd.

Als we eenmaal op het vliegveld zijn begint het wachten. Het is rond half 6 en onze vlucht gaat pas over 5 uur. Maar dit keer wilden we wel zeker in het licht aankomen gezien de onveiligheid in Johannesburg. Na uren wachten, nog even wat winkeltjes kijken en toch maar wat lezen mogen we eindelijk boarden. Dan begint de lange zit. Ditmaal zit ik naast twee dames. Beide vriendelijk. Niets aan de hand. Twee rijen voor mij zit een gezin met een baby tweeling. Ik ben benieuwd!

Op dit moment kan ik terugkijken op de vlucht en zeggen dat de baby's het erg goed hebben gedaan. We hebben een goede vlucht gehad en nog een heel klein beetje geslapen ook. De vlucht begon met een warme maaltijd om 0.30 uur. Je zou er wat van krijgen. Vervolgens gingen de lichten uit en was het de bedoeling dat iedereen ging slapen. Dat lukte ook aardig volgens mij, het was rustig en stil. Om 9 uur 's morgens werd het ontbijt geserveerd en iets over 10 zijn we geland. Een aantal uur later, en dat is niet overdreven, konden we eindelijk Schiphol verlaten. De koffers duurden echt mega lang. We stonden dan ook met honderden mensen om de bagageband heen en zowel Gisela als ik, die op onze hoede zaten te kijken, hebben 1 van onze koffers nog een rondje laten gaan. Maar dit valt de rechtvaardigen dames en heren. Vermoeidheid is het sleutelwoord! Op de terugweg keken we de kroning van Koning Charles nog even in de auto. Degene die mij/ons kennen weten dat we gek zijn op alles wat maar met het Britse koningshuis te maken heeft. Daarnaast is het toch echt wel een historisch moment dus dat kunnen we niet laten schieten. Zo zijn we aan het begin van de middag thuisgekomen. Moe maar voldaan! De reis was prachtig, geweldig of schitterend (hoe je het ook maar wilt noemen). Het is een reis die we iedereen zullen aanraden, want wat hebben we mooie dingen gezien en gedaan! De herinneringen zullen we niet snel meer vergeten. En, gelukkig hebben de foto's nog!

Dit alles gezegd hebbende rest mij/ons alleen nog om iedereen hartelijk te danken voor alle leuke reacties op de verhalen! We hebben ze allemaal met veel plezier gelezen. Hopelijk hebben jullie een beetje kunnen meegenieten met onze avonturen.

Dan is het nu tijd dat deze blogster weer teruggaat in haar doosje met het deksel er weer op. Maar wie weet, tot een volgend avontuur...😉